In het huidige zorglandschap neemt de prevalentie van complexe, chronische ziekten toe, wat een enorme uitdaging vormt voor zowel medische professionals als patiënten. Omdat mensen vaak meerdere gezondheidsproblemen tegelijk hebben, is de noodzaak voor een samenhangende, geïntegreerde aanpak van de gezondheidszorg nog nooit zo duidelijk geweest. De aanhoudende siloïsering binnen onze gezondheidszorgsystemen leidt echter vaak tot onsamenhangende zorg die de veiligheid en resultaten van patiënten in gevaar kan brengen.
De Harvard Business Review wijst op een veel voorkomende neiging op de werkplek om prioriteit te geven aan verticale relaties tussen werknemers en hun leidinggevenden en vice versa. Dezelfde bron benadrukt dat organisaties die horizontale samenwerking bevorderen, of peer-to-peer en interdepartementale communicatie, vaak een verbeterde klantentrouw en hogere winstmarges zien. Dit principe geldt ook in de gezondheidszorg. Het verbeteren van de horizontale communicatie tussen zorgprofessionals en tussen afdelingen kan de resultaten voor patiënten aanzienlijk verbeteren en de weg vrijmaken voor aanzienlijke economische efficiëntie.
De risico's van geïsoleerde gezondheidszorg
Een van de schadelijkste gevolgen van gezondheidszorg in silo’s is ineffectieve communicatie tussen verschillende medische specialismen. Deze versnippering kan leiden tot het voorschrijven van medicijnen die gunstig kunnen zijn voor de behandeling van de ene aandoening, maar schadelijk voor een andere aandoening. Een medicijn dat de bloedsuikerspiegel helpt controleren bij diabetes kan bijvoorbeeld de symptomen van hartfalen verergeren, een kritieke kwestie als cardiologie en endocrinologie niet met elkaar communiceren.
Bovendien concentreert elke specialist die een patiënt raadpleegt zich meestal op zijn of haar specifieke vakgebied, waardoor de algehele gezondheid van de patiënt vaak over het hoofd wordt gezien. Deze gerichte aanpak kan cruciale interacties tussen verschillende aandoeningen over het hoofd zien, wat kan leiden tot suboptimale behandelplannen en patiëntresultaten.
Huisartsen zijn vaak genoodzaakt om patiënten met chronische aandoeningen door te verwijzen naar specialisten, omdat ze niet de tijd hebben om alle medische gegevens samen te stellen en grondig te evalueren. Dit scenario draagt steevast bij tot het wijdverspreide probleem van het functionele silosyndroom in de gezondheidszorg.
In de VS ervaart 50% van de artsen burn-outverschijnselen zoals depressie, uitputting en een gevoel van mislukking, waardoor de kwaliteit van de geleverde zorg nog verder afneemt. Bovendien geeft een onderzoek onder meer dan 1000 artsen aan dat 60% meer tijd met hun patiënten zou willen doorbrengen. De economische druk van de eerstelijnsgezondheidszorg leidt echter tot steeds krappere agenda’s en kortere afspraken, wat deze wens bemoeilijkt.
De economische en menselijke kosten
De economische gevolgen van een versnipperde gezondheidszorg zijn enorm. Inefficiënte zorgcoördinatie leidt tot dubbele tests, onnodige procedures en meer ziekenhuisopnames en heropnames. Dit drijft de kosten voor de gezondheidszorg op en zorgt voor extra stress bij patiënten, wat kan leiden tot slechtere gezondheidsresultaten.
Eén opmerkelijk initiatief in Boston – een gecoördineerd zorgprogramma voor nierziekte in het laatste stadium (nierfalen) waarbij dialyse-eenheden, ziekenhuizen, eerstelijnszorgverleners en andere belanghebbenden betrokken zijn – is zeer kosteneffectief gebleken, met besparingen die twee keer zo hoog zijn als de operationele kosten. Bovendien heeft het programma de resultaten voor patiënten aanzienlijk verbeterd, met gemiddeld vijf minder ziekenhuisopnames per jaar voor mensen in de hoogrisicocategorie.
Een oproep voor collaboratieve zorg
Om deze problemen aan te pakken, moeten we een gezondheidszorgomgeving bevorderen waarin interdisciplinaire samenwerking de norm is, niet de uitzondering. Zorgverleners moeten worden aangemoedigd en gefaciliteerd om informatie en perspectieven te delen, zodat er een holistisch beeld ontstaat van de gezondheid van een patiënt. Deze aanpak verbetert de nauwkeurigheid van diagnoses, de effectiviteit van behandelplannen en de veiligheid van patiënten.
In een artikel van Kam Reams & Alan Little wordt uiteengezet hoe barrières op basis van silo’s episodische in plaats van holistische zorg bevorderen, de samenwerking tussen zorgverleners belemmeren en misbruik maken van elektronische patiëntendossiers (EHR’s). Er wordt voorgesteld om de communicatie over het hele gezondheidszorgspectrum te verbeteren en gezondheidszorgtechnologieën zoals EHR’s en de uitwisseling van gezondheidsinformatie te optimaliseren. De beweging naar een hervormd gezondheidszorgsysteem moet nieuwe zorgverlenings- en betalingsmodellen aannemen die de nadruk leggen op preventieve zorg en samenwerking op hoog niveau, waarbij gebruik wordt gemaakt van geavanceerde technologieën om het bestaande, op silo’s gebaseerde kader te ontmantelen en de doelstellingen van de Triple Aim te verwezenlijken.
Technologische oplossingen en menselijke verbindingen
Investeren in geïntegreerde gezondheidsinformatietechnologieën is cruciaal. Deze systemen moeten ontworpen zijn om naadloos patiëntgegevens te delen tussen verschillende zorgverleners, zodat elk lid van een team voor patiëntenzorg, ongeacht zijn of haar specialisme, toegang heeft tot uitgebreide, actuele patiëntinformatie.
Daarnaast moeten we een cultuur in de gezondheidszorg cultiveren die uitgebreide patiëntenzorg waardeert en prioriteit geeft. Dit impliceert voortdurende professionele ontwikkeling en zou zelfs kunnen inhouden dat artsen door verschillende specialismen worden gerouleerd, zoals sommige vooruitstrevende zorgstelsels beginnen te onderzoeken.
Doe mee aan de conversatie
We bevinden ons op een kritiek punt in de gezondheidszorg. Terwijl we blijven navigeren door de complexiteit van de moderne geneeskunde, is het noodzakelijk dat we de silo’s afbreken die effectieve zorg in de weg staan. Uw gedachten en ervaringen zijn van vitaal belang als we bespreken hoe we deze doelen kunnen bereiken. Doe mee aan dit cruciale gesprek om de gezondheidszorg om te vormen tot een meer geïntegreerd, effectief en mededogend systeem voor iedereen.
