Bouwen aan veerkracht in de toekomst

Als er iets is dat wereldwijd weerklank vindt, niet in de laatste plaats door de gevolgen van de recente pandemie, dan is het wel het hebben of opbouwen van veerkracht. Als individu is veerkracht het vermogen om met de uitdagingen van het leven om te gaan en terug te komen van tegenslagen. Mensen die kalm blijven bij een ramp hebben veerkracht. In plaats van te vervallen in wanhoop of zich te verbergen voor problemen door ongezonde copingstrategieën te gebruiken, zien veerkrachtige mensen de moeilijkheden van het leven recht onder ogen. Maar hoe zit het met bedrijven en organisaties?

Maar hoe zit het met bedrijven en organisaties? Hoe kunnen ze beter omgaan met tegenslagen en er weer bovenop komen? En zo ja, hoe meet en beheer je het niveau van veerkracht?

Martin Reeves en Kevin Whitaker schreven op HBR: “Te midden van de Covid-19 crisis zijn we ons pijnlijk bewust geworden van de kwetsbaarheid van toeleveringsketens, gezondheidszorg en andere kritieke systemen. Veel leiders hebben aangekondigd dat ze hun bedrijf weer veerkrachtiger willen maken, maar weinigen weten hoe. Weinig businessscholen onderwijzen in veerkracht en de hedendaagse managementtoolkit wordt gedomineerd door financieel prestatiemanagement. Als gevolg daarvan kunnen maar heel weinig bedrijven expliciet veerkracht ontwerpen, meten en managen.” Ergo, er is een enorme kloof tussen de veerkrachtcapaciteiten.

In een ander artikel op HBR stelt auteur Martin Reeves dat het vermogen van een bedrijf om zich aan te passen het nieuwe concurrentievoordeel is: “We leven in een tijdperk van risico en instabiliteit. Globalisering, nieuwe technologieën en grotere transparantie hebben samen het bedrijfsklimaat omgegooid en geven veel CEO’s een diep gevoel van onbehagen. Kijk maar naar de cijfers. Sinds 1980 is de volatiliteit van de bedrijfsmarges, die sinds de jaren 1950 grotendeels statisch waren, meer dan verdubbeld. Dit heeft de kloof tussen winnaars (bedrijven met hoge operationele marges) en verliezers (bedrijven met lage operationele marges) vergroot.” De steeds groter wordende kloof op het gebied van veerkracht vermindert de overlevingskansen van MKB-bedrijven wereldwijd.

Verschillende benaderingen

Veerkracht, robuustheid, betrouwbaarheid en weerstand vertegenwoordigen verschillende benaderingen van tegenspoed en hun effectiviteit kan variëren op basis van de specifieke context en de aard van de uitdagingen. Hier volgt een vergelijking van deze benaderingen:

  1. Veerkracht opbouwen: Veerkracht wordt over het algemeen als zeer effectief beschouwd bij tegenslag. Veerkracht stelt entiteiten in staat om zich aan te passen, terug te veren en zelfs te gedijen in de nasleep van verstoringen. Door aanpassingsvermogen, leren en wendbaarheid te bevorderen, stelt veerkracht individuen en organisaties in staat om te navigeren door onzekerheden, te profiteren van kansen en levensvatbaarheid op de lange termijn te behouden.

  2. Robuustheid verhogen: Robuustheid is effectief in het behouden van stabiliteit en functionaliteit tijdens verstoringen. Robuuste systemen zijn ontworpen om stress te weerstaan en prestaties te behouden. Robuustheid kan echter beperkingen hebben wanneer men geconfronteerd wordt met complexe of onvoorspelbare uitdagingen die flexibiliteit, aanpassing of innovatie vereisen die verder gaan dan de vooraf bepaalde capaciteiten van het systeem.

  3. Betrouwbaarheid verbeteren: Betrouwbaarheid garandeert consistente prestaties en betrouwbaarheid onder normale en ongunstige omstandigheden. Betrouwbare systemen, processen en individuen leveren consistent de verwachte resultaten. Hoewel betrouwbaarheid belangrijk is voor stabiliteit en voorspelbaarheid, is het misschien niet voldoende om alle aspecten van tegenspoed aan te pakken, vooral wanneer veerkracht of aanpassingsvermogen vereist is.

  4. Weerstand bieden: Weerstand bieden wordt over het algemeen op de lange termijn als een minder effectieve aanpak van tegenslag beschouwd. Weerstand houdt in dat je de status quo handhaaft en je verzet tegen verandering of aanpassing. Hoewel weerstand op korte termijn bescherming of behoud van bestaande structuren kan bieden, kan het de mogelijkheid om effectief te reageren op veranderende uitdagingen beperken. Het kan groei, innovatie en veerkracht in veranderende omstandigheden belemmeren.

Samengevat wordt veerkracht vaak beschouwd als de meest effectieve aanpak van tegenslag omdat het zich richt op aanpassingsvermogen, leren en het vermogen om sterker terug te komen. Robuustheid en betrouwbaarheid dragen bij aan stabiliteit en consistentie, maar kunnen beperkingen hebben in dynamische of complexe omgevingen. Aan de andere kant wordt weerstand over het algemeen gezien als een minder effectieve aanpak, omdat het aanpassing en reactievermogen op tegenslag in de weg kan staan.

Toen Uber Pop de taxibranche betrad, was de natuurlijke reactie weerstand. Toen dat niet werkte, verschoof de reactie naar betrouwbaarheid en robuustheid, waardoor bestaande processen efficiënter werden. Niemand had echter op de verstoring geanticipeerd of maatregelen genomen om de veerkracht te vergroten. Als gevolg daarvan hadden deze digitale achterblijvers het moeilijk om hun achterstand in te halen.

Bouwen aan veerkracht in de toekomst

Toekomstbestendigheid voor bedrijven verwijst naar hun vermogen om zich aan te passen, te gedijen en concurrerend te blijven in het licht van toekomstige onzekerheden, verstoringen en snelle veranderingen in het zakelijke landschap. Het gaat om proactieve planning, strategische besluitvorming en de ontwikkeling van capaciteiten die organisaties in staat stellen om weerstand te bieden aan en te profiteren van opkomende uitdagingen en kansen.

We hebben een onvolledige lijst gemaakt van wat de veerkracht van je bedrijf in de toekomst kan vergroten:

  1. Anticiperende mentaliteit: Het ontwikkelen van een anticiperende mindset houdt in dat de externe omgeving actief wordt gescand op opkomende trends, technologieën en potentiële verstoorders. Dit stelt bedrijven in staat om de ontwikkelingen voor te blijven en zich proactief voor te bereiden op toekomstige veranderingen.
  2. Agile en adaptieve praktijken: Het implementeren van agile methodologieën en het stimuleren van een cultuur van aanpassingsvermogen binnen de organisatie maakt snelle reacties op en aanpassingen aan de veranderende dynamiek van de markt mogelijk. Dit omvat flexibele besluitvorming, iteratieve processen en de bereidheid om te experimenteren en te leren van mislukkingen.
  3. Innovatie en voortdurend leren: Het aanmoedigen van een cultuur van innovatie en continu leren is cruciaal voor toekomstige veerkracht. Organisaties moeten creativiteit, experimenteren en het verkennen van nieuwe ideeën stimuleren en tegelijkertijd een leeromgeving creëren die werknemers aanmoedigt om nieuwe vaardigheden en kennis te verwerven.
  4. Strategische partnerschappen en samenwerkingen: Het opbouwen van sterke partnerschappen en samenwerkingsverbanden met externe entiteiten, zoals startups, academische instellingen of industriële netwerken, kan bedrijven helpen om toegang te krijgen tot nieuwe technologieën, expertise en diverse perspectieven. Deze samenwerking vergroot hun vermogen om zich aan te passen aan veranderingen en nieuwe kansen te grijpen.
  5. Invoering van technologie en digitale transformatie: Door technologie te omarmen en digitale transformatie te ondergaan, kunnen bedrijven hun wendbaarheid, efficiëntie en vermogen om gegevens en analyses te benutten, verbeteren. Dit omvat het gebruik van opkomende technologieën, het implementeren van robuuste cyberbeveiligingsmaatregelen en het inzetten van automatisering en AI-gestuurde oplossingen.
  6. Ontwikkeling en behoud van talent: Het aantrekken, ontwikkelen en behouden van bekwame en flexibele werknemers is essentieel voor toekomstige veerkracht. Dit betekent investeren in trainingsprogramma’s, het bevorderen van een leercultuur en het stimuleren van de betrokkenheid en het welzijn van werknemers om een veerkrachtig personeelsbestand te garanderen.
  7. Risicomanagement en scenarioplanning: Het implementeren van effectieve risicomanagementstrategieën en het uitvoeren van scenarioplanningsoefeningen helpt organisaties bij het identificeren en beperken van potentiële risico’s en onzekerheden. Hierdoor kunnen ze anticiperen en effectief reageren op toekomstige uitdagingen.
  8. Positief onderzoek: Het opnemen van positief onderzoek in toekomstige veerkrachtinspanningen stimuleert een mentaliteit van optimisme, vindingrijkheid en het creatief oplossen van problemen. Het gaat om het identificeren en benutten van bestaande sterke punten, best practices en succesverhalen binnen de organisatie om toekomstige acties te inspireren en te sturen.
  9. Sociaal constructionisme: Door verschillende perspectieven aan te moedigen en werknemers op alle niveaus te betrekken, kunnen organisaties collectief een gedeeld begrip van de toekomst opbouwen, potentiële uitdagingen identificeren en samen innovatieve oplossingen creëren.
  10. Strategische toekomstplanning: Strategische verkenning omvat het systematisch verkennen en analyseren van potentiële toekomstscenario’s om besluitvorming en langetermijnplanning te onderbouwen. Door het integreren van foresightpraktijken kunnen organisaties anticiperen op opkomende trends, verstoringen en kansen, waardoor ze hun strategieën en bedrijfsmodellen dienovereenkomstig en proactief kunnen vormgeven.
  11. Organisatorische wendbaarheid: Organisatorische wendbaarheid verwijst naar het vermogen om snel te reageren op en zich aan te passen aan veranderingen in de externe omgeving. Dit omvat flexibele structuren, processen en systemen die snelle besluitvorming, toewijzing van middelen en samenwerking tussen verschillende functies mogelijk maken.
  12. Klantgerichtheid: Klanten op de voorgrond plaatsen bij het nemen van beslissingen en het ontwerpen van producten, diensten en ervaringen die voldoen aan hun veranderende behoeften is cruciaal voor toekomstige veerkracht. Organisaties moeten prioriteit geven aan het begrijpen van klantvoorkeuren, het verzamelen van feedback en het gebruik van data-analyse om klantgerichte innovatie te stimuleren.
  13. Ecosysteemdenken: Erkennen dat bedrijven opereren in complexe ecosystemen en de onderlinge verbondenheid van verschillende belanghebbenden, industrieën en maatschappelijke factoren begrijpen is essentieel. Het aannemen van een ecosysteemmentaliteit helpt organisaties bij het identificeren van nieuwe mogelijkheden voor samenwerking, partnerschap en co-creatie, waardoor hun vermogen om zich aan te passen en te gedijen wordt vergroot.
  14. Ethische en duurzame praktijken: Het integreren van ethische overwegingen en duurzaamheid in de bedrijfsvoering draagt bij aan de veerkracht op lange termijn. Organisaties moeten prioriteit geven aan verantwoordelijke praktijken, zoals rentmeesterschap voor het milieu, sociale verantwoordelijkheid en ethisch bestuur, om ervoor te zorgen dat hun acties in lijn zijn met de veranderende maatschappelijke verwachtingen en potentiële risico’s beperken.
  15. Veerkrachtig leiderschap: Sterk leiderschap is cruciaal voor het bevorderen van een cultuur van veerkracht. Veerkrachtige leiders inspireren en motiveren werknemers, bevorderen een groeimindset en creëren een psychologisch veilige omgeving die innovatie, leren en het nemen van risico’s aanmoedigt.
  16. Voortdurende controle en aanpassing: Om toekomstige veerkracht op te bouwen moet de externe omgeving voortdurend in de gaten worden gehouden, moeten trends worden gevolgd en moet de effectiviteit van strategieën worden beoordeeld. Organisaties moeten leergericht denken, zodat ze hun aanpak kunnen aanpassen en verfijnen op basis van nieuwe informatie en feedback.
  17. Diversiteit en inclusie: Diversiteit omarmen en een inclusieve organisatiecultuur bevorderen verschillende perspectieven, creativiteit en innovatie. Een divers personeelsbestand brengt een scala aan ervaringen, ideeën en benaderingen met zich mee, waardoor de organisatie zich kan aanpassen en effectief kan reageren op diverse uitdagingen en kansen.
  18. Betrokkenheid bij belanghebbenden: In gesprek gaan met de belangrijkste belanghebbenden, zoals klanten, werknemers, leveranciers en lokale gemeenschappen, helpt organisaties hun behoeften, verwachtingen en zorgen te begrijpen. Door belanghebbenden actief te betrekken bij de besluitvorming kunnen organisaties vertrouwen opbouwen, waardevolle inzichten verwerven en ervoor zorgen dat hun acties in lijn zijn met de belangen van de belanghebbenden.
  19. Voortdurende verbetering: Het cultiveren van een cultuur van voortdurende verbetering benadrukt voortdurend leren, feedbacklussen en iteratieve benaderingen. Organisaties kunnen zich snel aanpassen, inefficiënties identificeren en voortdurend innoveren door werknemers aan te moedigen manieren te zoeken om processen, producten en diensten te verbeteren.
  20. Robuuste communicatie: Effectieve communicatie is cruciaal voor het opbouwen van veerkracht in de toekomst. Organisaties moeten duidelijke en transparante communicatiekanalen opzetten en ervoor zorgen dat informatie soepel door verschillende niveaus en afdelingen stroomt. Open en eerlijke communicatie bevordert samenwerking, afstemming en snel reageren op veranderende omstandigheden.
  21. Toewijzing van middelen en flexibiliteit: Door middelen strategisch toe te wijzen en flexibel in te zetten, kunnen organisaties zich snel aanpassen. Dit omvat financiële middelen, menselijk kapitaal, technologie en infrastructuur. Door de mogelijkheid te hebben om middelen naar behoefte te herverdelen, kunnen organisaties nieuwe kansen grijpen of potentiële bedreigingen beperken.
  22. Leren van mislukkingen: Het omarmen van een cultuur waarin mislukking wordt gezien als een kans om te leren en te groeien is van vitaal belang voor toekomstige veerkracht. Organisaties moeten experimenten en het nemen van risico’s aanmoedigen en tegenslagen zien als waardevolle feedback voor toekomstige acties. Door een mentaliteit van “snel falen, snel leren” te omarmen, kunnen organisaties hun strategieën en processen itereren en verbeteren.
  23. Oriëntatie op de lange termijn: Bouwen aan toekomstige veerkracht vereist een langetermijnperspectief dat verder gaat dan onmiddellijke winst. Organisaties moeten kortetermijndoelstellingen in evenwicht brengen met een focus op duurzaamheid, een lange levensduur en het creëren van blijvende waarde. Dit betekent investeren in onderzoek en ontwikkeling, talentontwikkeling en innovatie om capaciteiten op te bouwen voor toekomstig succes.
  24. Externe samenwerking en kennisdeling: Door externe samenwerking en kennisdeling met branchegenoten, onderzoeksinstellingen en experts kunnen organisaties externe expertise aanboren, nieuwe inzichten verwerven en toegang krijgen tot bronnen die buiten hun mogelijkheden liggen. Dit bevordert innovatie, leren en de uitwisseling van beste praktijken.
  25. Scenarioplanning en stresstests: Het uitvoeren van scenarioplanningsoefeningen en stresstests helpt organisaties te anticiperen en zich voor te bereiden op toekomstige situaties. Bedrijven kunnen kwetsbaarheden identificeren, noodplannen evalueren en weloverwogen beslissingen nemen door verschillende scenario’s te simuleren en hun impact op de organisatie te beoordelen.
  26. Adaptief bestuur en besluitvorming: Het implementeren van adaptieve bestuursstructuren en besluitvormingsprocessen stelt organisaties in staat om snel te reageren op veranderende omstandigheden. Dit houdt in dat eerstelijns medewerkers meer macht krijgen, dat de besluitvorming waar nodig wordt gedecentraliseerd en dat er snel geëxperimenteerd en geëvalueerd kan worden.
  27. Financiële veerkracht: Het opbouwen van financiële veerkracht omvat het handhaven van gezonde financiële praktijken, zoals sterk kasstroombeheer, diversificatie van inkomstenstromen en voorzichtig risicomanagement. Dit geeft organisaties de financiële stabiliteit en flexibiliteit om economische neergang of onverwachte verstoringen te doorstaan.
  28. Emotionele intelligentie en welzijn: Prioriteit geven aan emotionele intelligentie en welzijn van werknemers draagt bij aan veerkracht op individueel en organisatieniveau. Het ondersteunen van de mentale en emotionele gezondheid van werknemers, het stimuleren van een positieve werkomgeving en het bevorderen van de balans tussen werk en privéleven verbetert de betrokkenheid, productiviteit en het aanpassingsvermogen.
  29. Adaptieve leersystemen: Het ontwikkelen van adaptieve leersystemen, zoals kennisbeheerplatforms, tools voor gegevensanalyse en leerplatforms, helpt organisaties bij het effectief vastleggen, organiseren en benutten van kennis. Deze systemen faciliteren continu leren, maken datagestuurde besluitvorming mogelijk en vergroten de wendbaarheid van de organisatie.
  30. Ethos van innovatie en experimenteren: Het cultiveren van een ethos van innovatie en experimenteren moedigt werknemers aan om nieuwe ideeën te genereren en te testen, de status quo uit te dagen en berekende risico’s te omarmen. Dit omvat het verschaffen van middelen, tijd en ondersteuning voor innovatie-initiatieven en het erkennen en belonen van creatieve bijdragen.
  31. Omgevingsscanning en trendanalyse: Door actief de externe omgeving te scannen, industrietrends te volgen en de marktdynamiek te analyseren, kunnen organisaties op de hoogte blijven van veranderingen en nieuwe kansen identificeren. Hierbij wordt gebruik gemaakt van marktonderzoek, trendanalysetools en industrienetwerken om strategische besluitvorming te onderbouwen.
  32. Robuust risicobeheer: Het implementeren van een uitgebreid raamwerk stelt organisaties in staat om potentiële risico’s die van invloed kunnen zijn op hun activiteiten te identificeren, te beoordelen en te beperken. Dit omvat het opstellen van risicobeperkende strategieën, noodplannen en monitoringsystemen om risico’s proactief aan te pakken.

  33. Klantgerichte innovatie: Door sterk de nadruk te leggen op het begrijpen van en voldoen aan de behoeften van de klant door middel van innovatie, kunnen organisaties relevant en concurrerend blijven in de toekomst. Dit omvat het actief zoeken naar feedback van klanten, het uitvoeren van gebruikersonderzoek en het integreren van klantinzichten in het ontwikkelingsproces van producten of diensten.

  34. Adaptief beheer van de toeleveringsketen: Het ontwikkelen van een veerkrachtige toeleveringsketen die zich kan aanpassen aan verstoringen en veranderende markteisen is cruciaal. Dit omvat het diversifiëren van leveranciers, het opbouwen van strategische partnerschappen, het implementeren van flexibele voorraadbeheerpraktijken en het inzetten van digitale technologieën om de zichtbaarheid en het reactievermogen van de toeleveringsketen te verbeteren.

  35. Gereedheid voor regelgeving en naleving: Door op de hoogte te blijven van wijzigingen in regelgeving en ervoor te zorgen dat relevante wet- en regelgeving wordt nageleefd, kunnen organisaties toekomstige onzekerheden het hoofd bieden. Het proactief volgen van ontwikkelingen op het gebied van regelgeving, het onderhouden van robuuste complianceprocessen en het in gesprek gaan met regelgevende instanties dragen bij aan de toekomstige veerkracht.

  36. Duurzaamheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid: Het integreren van duurzaamheidspraktijken en sociale verantwoordelijkheid in de bedrijfsvoering vergroot de veerkracht op lange termijn. Dit omvat het invoeren van milieuvriendelijke praktijken, het aanpakken van sociale en ethische overwegingen en het voldoen aan de verwachtingen van belanghebbenden die prioriteit geven aan duurzaamheid en verantwoorde bedrijfspraktijken.

  37. Mondige en flexibele beroepsbevolking: Het stimuleren van een empowered personeelsbestand is cruciaal voor toekomstige veerkracht. Dit omvat het bevorderen van een leercultuur, het aanmoedigen van autonomie en eigen verantwoordelijkheid van werknemers, het bieden van doorlopende opleidings- en ontwikkelingsmogelijkheden en het koesteren van talent dat zich kan aanpassen aan veranderende rollen en verantwoordelijkheden.

  38. Effectief crisismanagement: Het ontwikkelen van een robuust crisismanagementplan, inclusief duidelijke communicatieprotocollen en reactiemechanismen, helpt organisaties effectief om te gaan met onverwachte crises. Het regelmatig testen en bijwerken van het crisismanagementplan zorgt ervoor dat je er klaar voor bent en snel en effectief kunt reageren.

  39. Voortdurende markt- en concurrentieanalyse: Door continu en concurrentieanalyses uit te voeren, kunnen organisaties opkomende trends, potentiële verstoringen en bedreigingen identificeren. Dit houdt in dat de strategieën van concurrenten worden gevolgd, de marktdynamiek wordt geanalyseerd en marktinformatie wordt verzameld voor strategische besluitvorming.

  40. Organisatorische wendbaarheid en flexibiliteit: Het cultiveren van organisatorische wendbaarheid en flexibiliteit is essentieel voor toekomstige veerkracht. Dit houdt in dat we openstaan voor verandering, waar nodig processen en structuren aanpassen, een cultuur van wendbaarheid en leren stimuleren en nieuwe technologieën en innovatieve benaderingen omarmen.

  41. Digitale gereedheid: Het omarmen van digitale transformatie en het hebben van een sterke digitale infrastructuur bereidt organisaties voor op toekomstige verstoringen en kansen. Dit omvat het gebruik van opkomende technologieën, het benutten van data-analyse en het opbouwen van digitale mogelijkheden om de operationele efficiëntie, klantervaringen en innovatie te verbeteren.

  42. Voortdurend volgen van megatrends: Door een vinger aan de pols te houden bij wereldwijde megatrends, zoals demografische verschuivingen, technologische vooruitgang en geopolitieke veranderingen, kunnen organisaties anticiperen op langetermijnverschuivingen en hun strategieën hierop aanpassen. Het regelmatig monitoren van megatrends ondersteunt proactieve besluitvorming en strategische planning.

  43. Cultureel aanpassingsvermogen: Het cultiveren van een cultuur die aanpassingsvermogen, leren en het omarmen van verandering waardeert, ondersteunt toekomstige veerkracht. Organisaties moeten een groeimindset stimuleren, interculturele samenwerking aanmoedigen en diverse perspectieven omarmen om effectief te kunnen navigeren door culturele verschuivingen en wereldwijde marktveranderingen.

  44. Strategische partnerschappen met startups en disruptors: Samenwerken met startups, disruptors en ondernemende ondernemingen kan organisaties voorzien van frisse ideeën, innovatieve benaderingen en opkomende technologieën. Door strategische partnerschappen aan te gaan of te investeren in relevante startups kunnen organisaties voorop blijven lopen bij ontwikkelingen in de sector en ontwrichtende innovaties aanboren.

  45. Ethische AI en verantwoorde automatisering: Het benadrukken van ethische overwegingen bij het invoeren van kunstmatige intelligentie (AI) en automatisering zorgt voor verantwoord gebruik en beschermt tegen onbedoelde gevolgen. Organisaties moeten prioriteit geven aan transparantie, eerlijkheid en verantwoording in AI- en automatiseringspraktijken om vertrouwen op te bouwen en potentiële risico’s te vermijden.

  46. Veerkrachtige infrastructuur en activiteiten: Veerkracht inbouwen in fysieke infrastructuur, operationele processen en toeleveringsketens is cruciaal om verstoringen te beperken. Dit omvat redundantiemaatregelen, back-upsystemen, noodherstelplannen en robuuste operationele protocollen om de impact van onvoorziene gebeurtenissen te minimaliseren.

  47. Samenwerkende netwerken en ecosystemen: Het opbouwen van samenwerkingsnetwerken en deelnemen aan ecosystemen, brancheverenigingen en platforms voor het delen van kennis bevordert veerkracht door het delen van middelen, het collectief oplossen van problemen en collectieve intelligentie. Samenwerkingsnetwerken stellen organisaties in staat om expertise te bundelen, toegang te krijgen tot gespecialiseerde kennis en best practices te delen.

  48. Adaptieve marketing en klantbetrokkenheid: Het aanpassen van marketingstrategieën en benaderingen voor klantbetrokkenheid aan veranderend consumentengedrag en -voorkeuren helpt organisaties om relevant en responsief te blijven. Dit omvat het gebruik van digitale kanalen, personalisering en datagestuurde inzichten om ervaringen op maat te leveren en klantloyaliteit te behouden.

  49. Ondernemersmentaliteit: Het cultiveren van een ondernemersmentaliteit in de hele organisatie moedigt proactief problemen oplossen, innovatie en het zoeken naar kansen aan. Door werknemers in staat te stellen berekende risico’s te nemen, creatief denken aan te moedigen en ondernemend gedrag te belonen, wordt een cultuur van veerkracht en aanpassingsvermogen bevorderd.

  50. Voortdurende zelfevaluatie en leren: Het regelmatig beoordelen van de prestaties van de organisatie, het leren van ervaringen en het aanpassen van strategieën zijn cruciaal voor toekomstige veerkracht. Organisaties moeten voortdurend streven naar verbetering, feedbacklussen aanmoedigen en prioriteit geven aan leren en kennis delen op alle niveaus.

Deze onvolledige lijst laat de veelzijdige aspecten, gezichtspunten, benaderingen, maatregelen en kaders zien die moeten worden overwogen bij het verbeteren van de toekomstige veerkracht en het positioneren van het bedrijf om te gedijen in een steeds veranderende en onzekere zakelijke omgeving.

Top over toekomstig herstellingsvermogen

Gezien de complexiteit van onze tijd en de uitdagingen waar leidinggevenden voor staan om toekomstbestendigheid in te bouwen in het bedrijf, werken we aan het organiseren van een Future Resiliency Summit.

Waarom gebruiken we de term veerkracht in plaats van weerbaarheid? Net als doeltreffendheid en efficiëntie, wordt veerkracht volwassen en kan worden gemeten, bijgehouden en verbeterd. Toekomstige veerkracht moet daarom worden beschouwd als een KPI. Rekening houdend met de benchmark van de sector zal deze veelzijdige indicator het directieteam in staat stellen om te bepalen of het veerkrachtniveau van de organisatie onder, op of boven de maat is.

Bijna tien jaar geleden schreven we deze woorden: “Alles wat verstoord kan worden, zal verstoord worden.” Vandaag de dag hebben we te maken met voortdurende ontwrichting, gezondheidscrises en geopolitieke onrust.